Przewlekła mocznica (inaczej przewlekła niewydolność nerek) jest zespołem objawów klinicznych, które są następstwem głębokich zaburzeń czynności wydalniczej, wewnątrz-wydzielinowej i metabolicznej nerek.

Objawy pojawiają się gdy zostanie zniszczone 80% czynnego miąższu nerek, objawy są bardzo zróżnicowane i dotyczą układów nerwowego, ośrodkowego i przewodu pokarmowego. Najczęstszym objawem jest ogólne osłabienie i łatwość w męczeniu się. W miarę postępu choroby pojawiają się zaburzenia ze strony układu nerwowego: niepokój, nerwowość, zaburzenie koncentracji i rytmu snu, uczucie drętwienia kończyn, kurcze mięśni. U kobiet występują zaburzenia miesiączkowania. Pojawiają się objawy dotyczące układu pokarmowego: niesmak w ustach, czkawka, wymioty, nudności, biegunka i zaparcia.
Charakterystycznym objawem jest również nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia.

Przebieg kliniczny mocznicy wikła się często zakażeniami bakteryjnymi, takimi jak zapalenie płuc lub zapalenie trzustki. Badanie chemiczne krwi wykrywa zmiany, zależne od zatrzymania w organizmie różnych produktów przemiany materii, głównie azotowej.

Leczenie mocznicy polega w głównej mierze na stosowaniu diety zalecanej przez lekarza oraz na bieżącym zwalczaniu objawów i dolegliwości. Najlepsze wyniki w leczeniu daje przeszczepienie nerki.
Leczenie dializą polega na poza nerkowym oczyszczaniu krwi z substancji toksycznych dla organizmu.