Zaburzenia rytmu serca to częsty objaw chorób układu krążenia, ale mogą też występować u ludzi zdrowych. Tylko niektóre z nich stanowią zagrożenie dla życia i wymagają intensywnego leczenia, ale wszystkie jeżeli są odczuwalne, powodują uczucie niepokoju. Prawidłowy zatokowy rytm serca nie jest miarowy i podlega niewielkim wahaniom częstości, związanym m.in. z rytmem oddychania.

Odczuwalne objawy zaburzeń rytmu to: nierówne, silne, szybkie lub zwolnione bicie serca, zasłabnięcia, zawroty głowy, duszności, a nawet utrata przytomności. Aby rozpoznać jakie zaburzenie ma osoba badana konieczne jest wykonanie elektrokardiogramu w czasie trwania zaburzeń lub jego rejestracja przez całą dobę metodą Holtera.

Komorowe zaburzenie rytmu występuje, gdy rytm zatokowy jest zakłócony przez pobudzenie serca w obrębie jego komór. Mogą występować pojedyncze pobudzenia tego pochodzenia tzn. dodatkowe skurcze komorowe, mogą też pojawiać się cale „salwy” kilku pobudzeń, bądź długotrwałe napady częstoskurczu.

Zespół wydłużonego QT to rzadka choroba występująca przeważnie rodzinnie. Objawia się specyficznymi, wielokształtnymi napadami częstoskurczami pochodzenia komorowego, przebiegającymi z utratą przytomności. Chorobę można rozpoznać jedynie na podstawie obrazu EKG.

Nadkomorowe zaburzenia rytmu występują gdy źródło zakłóceń rytmu serca znajduje się w przedsionkach lub okolicach węzła przedsionkowo-komorowego. Niektóre formy tych zaburzeń, np. pojedyncze pobudzenia nadkomorowe, występują też u ludzi zdrowych, nie przeważnie nie wymagają leczenia. Doraźnie pomaga pojedynczy głęboki wdech z chwilowym zatrzymaniem powietrza.

Niedomoga węzła zatokowo-przedsionkowego. Węzeł zatokowo-przedsionkowy to zgrupowanie komórek mięśnia sercowego o specjalnych cechach fizjologicznych i anatomicznych, dających im zdolność rytmicznego wytwarzania bodźców elektrycznych które pobudzają prace serca – jest to prawidłowy rytm zatokowy. Niedomoga węzła występuje u osób w podeszłym wieku i jest następstwem uszkodzenia serca przez miażdżycę.

Blok przedsionkowo-komorowy to zaburzenie rytmu serca, które polega na utrudnieniu lub przerwaniu przewodzenia fali pobudzenia elektrycznego z przedsionków przez węzeł przedsionkowo-komorowy do komór serca. W następstwie tego bodźce elektryczne docierają do komór wolniej, ale wszystkie (blok I), docierają częściowo – nie wszystkie (blok II) lub nie dochodzą wcale (blok III, całkowity). Choroby które prowadzą do bloku przedsionkowo-komorowego to: zawał serca, w którym blok występuje najczęściej przejściowo, zwłóknienie układu przewodzącego wrodzone lub pochodzenia miażdżycowego. Blok I występuje w chorobie reumatycznej bądź jest też następstwem działania niektórych leków.