Anoreksja czyli jadłowstręt psychiczny jest choroba u której podstaw leżą problemy psychospołeczne, takie jak nie spełnienie wymogów co do własnego wyglądu, oczekiwań otoczenia oraz anormalny sposób postrzegania własnego ciała. Z tych właśnie przyczyn powstają problemy ze spożywaniem pokarmu (a nawet jadłowstrętem) nie mające podstaw fizjologicznych.

Najczęściej występującą formą anoreksji jest anoreksja mentalna pojawiająca się w wieku dorastania, dotyka ona głównie dziewcząt które zazwyczaj za młodu zostały rozpieszczone, a teraz chcą zdominować najbliższe otoczenie. Anoreksję stwierdzamy w momencie gdy na skutek nie przyjmowania pokarmu lub przyjmowania jego zbyt małych ilości, ciężar ciała chorego spada poniżej wagi minimalnej dla danego wieku i wzrostu a osoba chora twierdzi, że czuje się dobrze i że nie powinna jeść więcej ponieważ jest zbyt gruba (mimo, iż ma już wychudzony i wyniszczony organizm).

Objawy fizyczne anoreksji: zimne dłonie, zaparcie, bóle głowy, anemia, obrzęk stóp lub/i dłoni, wypadanie włosów, sucha skóra, bezsenność, krótki oddech, niskie ciśnienie krwi, wyniszczenie organizmu.

Leczenie anoreksji w głównej mierze polega na psychoterapiach w izolacji od bliskich, pomagająca m.in. na uczeniu zmian w dotychczasowym odżywianiu.
Dzięki coraz lepszym zrozumieniu choroby przez lekarzy specjalistów ilość przypadków których nie udaje się wyleczyć ciągle spada (w roku 2004 było to około 10%), jednakże nadal tylko jedna trzecia pacjentów dotkniętych anoreksją po skończonej terapii wraca do normalnego funkcjonowania i jest w pełni zdrowa psychicznie jak i fizycznie.